گشته اسباب غرور و دلخوشی
یک زن لاغر سیاه و کشمشی
با قدی چون نردبانی بر چنار
کی توانم راه رفتن در کنار
دستها چون بیل و ناخن دسته بیل
در تنم خنجر کند چون سیخ و میل
موی سر کم پشت و صورت پر ز مو
ماه پر لک گشته این سیمینه رو
چون ببینی خنده هایش پر کشی
یک به یک دندان زرد و سیم کشی
با دماغی تیز و باریک و بلند
چهره‌اش کرده فریبا و لوند
چشم و ابرو در هم و مخموره حال
ریز چون بادام خشک و زرد کال
کی زبان آید به کامش در سکوت
میزند مغزم دگر زنگی و سوت
مادری دارد چو رستم پهلوان
نعره‌اش لرزد تن شیر ژیان
هفته‌ای ده شب بیاید خواهرش
پر کند از مرغ و ماهی هیکلش
گشته‌ام پیر و زمین گیر و علیل
هست تیره روزگار زن ذلیل
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاين
آمار بازديد
عضويت سريع
