در چشم باد، لاله فقط پرپرش خوش است

خورشید روز واقعه خاکسترش خوش است

***

از باغ‌ها شنیده‌ام این را که عطر یاس

گاهی نه پشت پنجره، لای درش خوش است

***

دریا همیشه حاصل امواج کوچک است

یعنی علی به بودن ِ با اصغرش خوش است

***

در راه عشق دل نه که ما سر سپرده‌ایم

حتی حسین پیش خدا بی‌سرش خوش است

***

جایی که آب همسفر ماه می‌شود

دل‌ها به آب نه که به آ‌ب‌آورش خوش است

***

جایی که پیش‌مرگ پدر می‌شود پسر

اولاد هم نبیره‌ی پیغمبرش خوش است

***

عالم شبیه آن لب و دندان ندیده‌است

لبخند هم میانه‌ی تشت زرش خوش است

***

از خون سرخ اوست که تاریخ زنده است

این شاهنامه نیست ولی آخرش خوش است:

***

اندوه بی‌شمار ِ پسر را گریستن

بر شانه‌های مرتعش ِ مادرش....

***

از ماه‌های سال "محرم" که محشر است

از روزهای سال ولی "محشر"ش خوش است!