باز در خود خیره شو، انگار چشمت سیر نیست

درد خودبینی

باز در خود خیره شو، انگار چشمت سیر نیست
درد خودبینی است می‌دانم تـو را تقصیر نیست
کـوزه‌ی دربسته در آغوش دریـا هم تهی است
در گل خـشک تــو دیگر فرصت تغییر نیست
شــیر وقـتی در پی مـردار باشــد مرده است
شیر اگر همــسفره‌ی کفتـار باشد، شیر نیست
اولیـن شـرط مـعلم بودن عـاشـق بودن است
شیخ این مجلس کهن‌سال است اما پیر نیست
در پشــیمانی چـراغ معـرفـت روشن‌تر است
تـوبـه کـن! هـرگز برای توبه کردن دیر نیست
هــمچنان در پــاسخ دشـنام می‌گـویم سلام
عـاقلان دانـنــد دیـگر حاجـت تفسیر نیست
باز اگـر دیوانـه‌ای سـنگی به من زد شاد باش
خـاطـر آییـنه‌ی مـا از کـسی دلگـیر نیـست

فاضل نظری

برچسب‌ها: درد خودبینی , خیره , فاضل نظری , کوزه , آغوش , دریا , تهی , گل , شیر , مردار , مرده , کفتار , ,

موضوعات مرتبط: ادبیات (شعر، داستان، حکایت و...) , , ,

امتياز مطلب : 0

تعداد امتيازدهندگان : 0

مجموع امتياز : 0

اگر بی تو بر افلاکم، چو ابر تيره غمناکم (مولانا)

جمعه 11 تير 1395 ساعت | بازديد : 445 | نويسنده : رامین | ( نظرات )

دگرباره بشوريدم، بدان سانم به جان تو
که راه خانه خود را، نمي‌دانم به جان تو

من آن ديوانه‌ي بندم، که ديوان را همي‌بندم
زبان عشق مي‌دانم، سليمانم به جان تو

چو تو پنهان شوي از من، همه تاريکي و کفرم
چو تو پيدا شوي بر من، مسلمانم به جان تو

چو آبي خوردم از کوزه، خيال تو در او ديدم
وگر يک دم زدم بي‌تو، پشيمانم به جان تو

دگرباره بشوريدم، بدان سانم به جان تو
که هر بندي که بربندي، بدرّانم به جان تو

اگر بي‌تو بر افلاکم، چو ابر تيره غمناکم
وگر بي‌تو به گلزارم، به زندانم به جان تو

سماع گوش من نامت، سماع هوش من جامت
عمارت کن مرا آخر، که ويرانم به جان تو

تو عيد جان قرباني و پيشت عاشقان قربان
بکش در مطبخ خويشم، که قربانم به جان تو

مولانا

برچسب‌ها: مولانا , مولوی , خانه , جان , دیوانه , دیو , زبان , عشق , سلیمان , مسلمان , کفر , کوزه , خیال , افلاک , ابر , تیره , غمناک , گلزار , زندان , گوش , جام , عمارت , ویران , عید قربان , عاشقان , مطبخ , تک درخت , ,

موضوعات مرتبط: ادبیات (شعر، داستان، حکایت و...) , , , ,

امتياز مطلب : 0

تعداد امتيازدهندگان : 0

مجموع امتياز : 0

آب را گل نکنیم (سهراب سپهری)

چهار شنبه 4 شهريور 1394 ساعت | بازديد : 643 | نويسنده : رامین | ( نظرات )

آب را گل نکنیم

در فرودست انگار، کفتری می‌خورد آب.

یا که در بیشه دور، سیره‌یی پر می‌شوید.

یا در آبادی، کوزه‌یی پر می‌گردد.

آب را گل نکنیم:

شاید این آب روان، می‌رود پای سپیداری، تا فرو شوید اندوه دلی.

دست درویشی شاید، نان خشکیده فرو برده در آب.

زن زیبایی آمد لب رود،

آب را گل نکنیم:

روی زیبا دو برابر شده است.

چه گوارا این آب!

چه زلال این رود!

مردم بالادست، چه صفایی دارند!

چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شیرافشان باد!

من ندیدم دهشان،

بی‌گمان پای چپرهاشان جا پای خداست.

ماهتاب آن‌جا، می‌کند روشن پهنای کلام.

بی‌گمان در ده بالادست، چینه‌ها کوتاه است.

مردمش می‌دانند، که شقایق چه گلی است.

بی‌گمان آن‌جا آبی، آبی است.

غنچه‌یی می‌شکفد، اهل ده باخبرند.

چه دهی باید باشد!

کوچه باغش پر موسیقی باد!

مردمان سر رود، آب را می‌فهمند.

گل نکردندش، ما نیز

آب را گل نکنیم.

سهراب سپهری

برچسب‌ها: آب , گل , سهراب سپهری , شعر نو , تک درخت , کفتر , فرودست , بیشه , سیره , پر , آبادب , کوزه , آب روان , سپیدار , اندوه دل , درویش , نان خشکیده , زن زیبا , لب رود , روی زیبا , زلال , مردم بالا دست , صفا , چشمه , جوشان , گاو , شیر , ده , چپر , خدا , جای پا , ماهتاب , روشن , پهنای کلام , چینه , شقایق , گل , آبی , غنچه , اهل ده , کوچه باغ , با خبر , مردمان , ,

موضوعات مرتبط: ادبیات (شعر، داستان، حکایت و...) , , ,

امتياز مطلب : 0

تعداد امتيازدهندگان : 0

مجموع امتياز : 0

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 52 صفحه بعد